Κανονικά αυτό το κείμενο θα έπρεπε να περιμένει μερικούς μήνες [NOT] μέχρι και την ανακοίνωση του playlist του soundtrack της νέας ταινίας του Danny Boyle που βασίζεται στο βιβλίο του Irvine Welsh “porno” και αποτελεί τη συνέχεια της ιστορίας για την παρέα του Trainspotting.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ακολουθήσει σχετικό κείμενο - εννοείται ότι θα σας ενημερώσουμε έγκαιρα.
Ο λόγος βέβαια που θα ασχοληθούμε με το Trainspotting δεν είναι τα είκοσι χρόνια που κλείνει η ταινία (σε αυτό το σημείο κάποιοι αρχίζουν να αναστενάζουν) αλλά το πώς αυτή σκιαγράφησε την εικόνα της μουσικής που ακουγόταν και παιζόταν στο Νησί αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο εκείνη την εποχή.
Το 1996 ήταν μια χρονιά αλλαγών για τη Βρετανική μουσική. Από τη μία έχουμε το κίνημα της Britpop που βρίσκεται σε πολύ γόνιμη εποχή και στον αντίποδα έχουμε και την κλασσική pop που αντεπιτίθεται. Χαρακτηριστικό της εποχής είναι ότι ενώ οι Oasis είχαν στρογγυλοκαθίσει στην κορυφή των charts, είδαν τις επιτυχίες του να χάνουν την θέση τους από πέντε κορίτσια-φωτιά, τις Spice Girls (ακόμα περιμένω την Emma Bunton να βγει από τη τούρτα έκπληξη για τα γενέθλια μου).
Εν μέσω της ανόδου της Βρετανικής μουσικής αλλά και του ποδοσφαίρου (τα Λιοντάρια έφτασαν μέχρι και την ημιτελική φάση του Ευρωπαϊκού), μια Βρετανική ταινία έπιασε το πνεύμα της εποχής. Το 1996 o Danny Boyle μετέφερε το λάγνο μυθιστόρημα του Irvine Welsh “Trainspotting” στην οθόνη, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία.
Η ταινία που ακολουθεί τη ζωή και τις περιπέτειες μιας παρέας ηρωινομανών που ζουν στο Εδιμβούργο πλαισιώθηκε από μια διπλή συλλογή επιλεγμένων κομματιών που έδεσαν άψογα με τη ροή της ταινίας προσφέροντας πολλές και μεγάλες στιγμές συγκίνησης στο κοινό. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του soundtrack θριάμβευσαν, μαζί τους και η ίδια η εναλλακτική σκηνή της Βρετανίας που άφησε το αποτύπωμά της στο 1996.
Ο στίχος από το κομμάτι Born Slippy των Underworld “lager, lager, lager" έφτασε να γίνει γηπεδικό σύνθημα
Οι Underworld αν και επίσημα είχαν δημιουργηθεί στο Cardiff της Ουαλίας από το 1986, η συλλογική συνείδηση του συγκροτήματος ενεργοποιήθηκε το 1994 με τη κυκλοφορία του πρώτου δίσκου που λεγόταν ‘Dubnobasswithmyheadman ’. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως το Born Slippy που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη επιτυχία τους ήταν μέρος των B-Sides. Ο μύθος θέλει τον Danny Boyle να το ανακαλύπτει κατά τύχη ένα βράδυ που απλά χάζευε στη τηλεόραση ένα μουσικό κανάλι και να αποφασίζει έτσι να το ενσωματώσει στο soundtrack. Το αποτέλεσμα είναι ότι δύσκολα θα βρεις έναν Βρετανό κάποιας ορισμένης ηλικίας που δεν γνωρίζει τους στίχους του κομματιού.
Ο Brian Eno βρίσκεται και εδώ!
Το Deep Blue Day του Brian Eno πλαισιώνει μια από τις πιο οδυνηρές σκηνές του φιλμ, όταν ο μεθυσμένος Renton (Ewan McGregor) κάνει μακροβούτι μέσα σε μια λεκάνη γεμάτη ξέρετε τι (έχετε δει την ταινία) για να πάρει το οπιούχο υπόθετο που του έπεσε στο “πάτο” της τουαλέτας. Όταν τελικά καταφέρνει και βρίσκει το υπόθετο, διαδραματίζεται μια μεταμορφωτική σκηνή οπού δεσπόζει η υπνωτική ατμόσφαιρα της μουσική του Brian Eno.
Η καλύτερη διαφήμιση για την Britpop
Το soundtrack του Trainspotting αποτελείται από επιλεγμένα κομμάτια συγκροτημάτων που άφησαν το στίγμα τους στη μουσική σκηνή της εποχής, όπως το Born Slippy των Underworld, το 2:1 των Elastica, το Atomic (διασκευή Blondie) των Sleeper, το Sing των Blur καθώς και το Mile End των Pulp.
Τιμή στην Παλαιά Φρουρά
Οι μεγάλοι καλλιτέχνες της δεκαετίας του 90 είχαν ως μουσική πυξίδα όπως ήταν φυσικό, μεγάλους μουσικούς του παρελθόντος, με μερικούς από αυτούς να δείχνουν πολύ φανερά τις επιρροές τους. Το ίδιο συνέβη και στο soundtrack του Trainspotting, όπου συμπεριλήφθησαν τραγούδια από πολύ γνωστούς όσο και σημαντικούς καλλιτέχνες όπως οι Joy Division, o Lou Reed, o Iggy Pop, οι New Order, ο David Bowie, οι Primal Scream, οι Heaven 17 και οι Fun Boy Three.
Παναγιώτης Μαλαφής
