Ο Ιούλιος του 2014 έχει βαλθεί να ξεκληρίσει κομμάτι-κομμάτι την μουσική ιστορία του πλανήτη, παίρνοντας από κοντά μας σημαντικούς μουσικούς από διαφορετικά είδη. Τα άσχημα νέα συνεχίστηκαν στις 16 του μήνα με την αποχώρηση του θρυλικού blues κιθαρίστα Johnny Winter από τα εγκόσμια, έχοντας συμπληρώσει 70 χρόνια ζωής. Το χαρακτηριστικό πάλλευκο δέρμα που, ως αλμπίνος, είχε από μικρός, δεν εμπόδισε το blues κοινό και τους ειδικευμένους κριτικούς να τον θεωρούν ως έναν από τους σημαντικότερους κιθαρίστες που ανέδειξε το είδος, και μία από τις εμβληματικότερες μορφές στον χώρο της ηλεκτρικής κιθάρας γενικότερα. Ο Winter υπηρέτησε την πιο ηλεκτροδοτούμενη πλευρά των blues, ιδιαίτερα στην πρώτη περίοδο της καριέρας του και παρέμενε δισκογραφικά και συναυλιακά ενεργός ως την τελευταία ημέρα της ζωής του. Άλλωστε οι συναυλίες του ήταν αυτές που του έδωσαν την πρώτη καλή μαρτυρία ως κιθαρίστα. Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει στα εκπληκτικά πρώτα του άλμπουμ, ιδιαίτερα από το 1969 (The Progressive Βlues Experiment) μέχρι το 1974 (John Dawson Winter III), αλλά και στην ουσιαστικότατη συμβολή του στην (ολική) επαναφορά της καριέρας του Muddy Waters, μουσικού του ειδώλου από μικρή ηλικία. Το άλμπουμ Step Back, που θα κυκλοφορήσει στις 2 Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους, έμελλε να αποτελέσει την τελευταία του ηχογράφηση. Θα περιέχει κυρίως συνεργασίες με πασίγνωστους μουσικούς (ενδεικτικά Dr. John, Eric Clapton, Brian Setzer, Billy Gibbons, Joe Bonamassa, Joe Perry) πάνω σε κλασικά κομμάτια που ενέπνευσαν τον Winter.

Όσοι ήμαστε παρόντες την 17η Μαΐου του 2008 στη συναυλία του Johnny Winter στο Gagarin 205, θα έχουμε να θυμόμαστε έναν σωματικά ταλαιπωρημένο μουσικό με καχεκτική φιγούρα και μόνιμη θέση στην καρέκλα που είχε τοποθετηθεί στη μέση της σκηνής, αλλά και με άσβεστο πάθος, αυθεντική blues rock αίσθηση και απαράμιλλη κιθαριστική ευστροφία – ποιότητες αντάξιες ενός πραγματικού θρύλου. Η φωτογραφία που κοσμεί το παρόν κείμενο προέρχεται από εκείνη την βραδιά.