Οι RBTS WΙΝ είναι ντουέτο από το Miami που παίζουν το κλασικό fusion hip hop/rap/soul/R&B/electronic-indie rock μέσα από ένα psyche pop πρίσμα. Φανταστείτε ένα πράγμα σαν MGMT με πολύ «μαύρο» groove και στοιχεία trip hop. Πριν από μερικούς μήνες κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο Palm Sunday, το οποίο απέσπασε καλές κριτικές, ως περιέχον μια ατμοσφαιρική, μελωδική, υπνωτιστική pop βουτηγμένη σε ένα σωρό dance επιρροές, από τα όρια του hip hop, έως το σύγχρονο, εναλλακτικό R&B.

Στο περιθώριο της συγγραφής του δίσκου, οι RTBS WIN συνέθεσαν κάποια επιπλεόν κομμάτια για να χρησιμοποιηθούν ως b-sides. Ένα από αυτά είναι μια διασκευή στο κλασικό There Is a Light That Never Goes Out των Smiths. Αφουγκράζομαι κάποια επιφωνήματα έκπληξης και αγανάκτησης και θα έδινα το μισό μου μισθό να δω τη φάτσα του Moz, όταν θα άκουγε τον τρόπο με τον οποίο οι Javier Bolea και Cliff B. Worsham έχουν «περιποιηθεί» ένα από τα πιο «καθαρόαιμα» indie pop κομμάτια όλων των εποχών.

Ωστόσο, ακούγοντας τη διασκευή, όσο κι αν δεν μου αρέσει το υβρίδιο που παίζουν οι RBTS WIN, μπορώ να πω ότι η προσέγγιση έγινε με σεβασμό κι έχει ενδιαφέρον μουσικά. Είναι, πάντως, σίγουρα καλύτερη από τη στυλιζαρισμένη, άνευρη mainstream εκδοχή που επεφύλαξε ο Mark Ronson στο Stop Me If You Think That You’ve Heard This One Before (κομμάτι των Smiths από τον τελευταίο τους δίσκο, Strangeways, Here We Come). Και σίγουρα έχει περισσότερη πλάκα, όταν ακούς κλασικά κομμάτια ενός είδους να διασκευάζονται από καλλιτέχνες που υπηρετούν ένα τελείως διαφορετικό ύφος, καθώς σου δίνεται δυνατότητα να «ανακαλύψεις» το τραγούδι από άλλες οπτικές γωνίες.

Εσείς τι λέτε;