Ο Merle Haggard ένας πραγματικός θρύλος της country έφυγε στις 6 Απριλίου στο Palo Cedro (Καλιφόρνια).
Ο Haggard, γεννημένος το 1937 στην Καλιφόρνια, στα νιάτα του υπήρξε ατίθασος και πέρασε αρκετό χρόνο στην φυλακή. Η ζωή του άλλαξε όταν, φυλακισμένος στο San Quentin είδε τον Johnny Cash να παίζει για τους κρατουμένους. Μετά την αποφυλάκισή του το 1960 ξεκίνησε να παίζει και να ηχογραφεί μουσική. Το πρώτο country hit single Sing Me a Sad Song ήρθε το 1963. Πρώτο του Νο 1 στα σχετικά charts ήταν το I’m a Lonesome Fugitive. Το 1967 ο Haggard είδε 37 (!) κομμάτια του να μπαίνουν στο Τοp 10 της country. Ήταν ήδη ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της country και έτσι παρέμεινε. Συνολικά 38 τραγούδια του έφτασαν στο Νο 1 των country singles. Tελευταίο άλμπουμ του ήταν το περσινό 'Django and Jimmie, στο οποίο συνεργάστηκε με τον φίλο του, επίσης θρύλο του είδους Willie Nelson.
Ανεξάρτητα βεβαίως από την αξία του σαν μουσικός, ο Haggard υπήρξε υποστηρικτής συντηρητικών θέσεων στην ζωή του. Το πολύ γνωστό κομμάτι του Okie From Musgokee για παράδειγμα καταφέρεται κατά του ισχυρού αντιπολεμικού κινήματος στα 60s και της νεανικής αντι-κουλτούρας γενικώτερα, με αποτέλεσμα να έχει ξεσηκώσει αντιδράσεις την εποχή εκείνη. Το γεγονός αυτό δεν εμπόδισε, τους Beach Boys να το διασκευάσουν (δείτε το live εδώ) και μαζί με τους Grateful Dead στο Filmore West το 1971 (εδώ) προφανέστατα για πλάκα, καθώς οι ανοησίες που έλεγαν οι στίχοι ήταν απλώς ασύλληπτες και βέβαια καταφέρονταν σε ό,τι όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες πίστευαν. O folk/country καλλιτέχνης Ray Wylie Hubbard διακωμώδησε το ίδιο κομμάτι (αφού αναφέρει και το όνομα του Haggard στους στίχους) με το απίστευτο Up Against The Wall Redneck Mothers το οποίο τραγούδησε πρώτος ο Jerry Jeff Walker. Οι Cracker μάλιστα, το περιέλαβαν σε μία αντίστοιχα ξεκαρδιστική διασκευή στο Countrysides του 2003, όπου διασκευάζουν βέβαια και Merle Haggard.
Εντάξει, κανένας δεν είναι τέλειος, αλλά το βέβαιο είναι ότι ο Haggard ταλέντο είχε και μάλιστα αρκετό και έχει πολλά άλλα κομμάτια, αλλά και δύο Grammy και μία θέση στο Country Music Hall of Fame από το 1994 που το αποδεικνύουν. Ας του συγχωρήσουμε αυτή την ανοησία, ο νεκρός άλλωστε δεδικαίωται (εν προκειμένω σίγουρα, αλλά, μην το κάνουμε και “λάστιχο”…).
