Είναι γνωστή η τρικυμιώδης σχέση του Morrissey με τη μουσική βιομηχανία και πιο συγκεκριμένα τις δισκογραφικές εταιρίες. Στη solo καριέρα του έχει περιπλανηθεί μεταξύ άλλων στην HMV (της ΕΜΙ), στην Parlophone, στην Island, στην RCA, στη Sanctuary, ενώ πολλοί θα θυμούνται την τεράστια κόντρα με την πιο πρόσφατη εταιρεία του, τη Harvest, που οδήγησε την εταιρεία να μπλοκάρει την κυκλοφορία του τελευταίου του άλμπουμ World Peace Is None of Your Business τρεις μόλις εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του.
Αρκετοί στον περίγυρο του Moz, μεταξύ των οποίων και η γλυκύτατη Amanda Palmer των Dresden Dolls που θα κάνει support σε κάποιες από τις ερχόμενες αμερικάνικες συναυλίες του, του πρότειναν να χρησιμοποιήσει κάποια ψηφιακή πλατφόρμα που συγκεντρώνει χρήματα από μουσικόφιλους, οι οποίοι χρηματοδοτούν την κυκλοφορία ενός δίσκου. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται crowdfunding και παρέχεται σήμερα από περίπου 500 ιντερνετικές πλατφόρμες παγκοσμίως.
Όμως ο (ιδιαίτερα συντηρητικός σε τέτοια ζητήματα) Morrissey δεν θέλει ούτε ν’ ακούσει για τέτοιους «νεωτερισμούς». Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην ισπανική εφημερίδα El Pais χαρακτήρισε τη διαδικασία αυτή ως «προσβλητική» για το κοινό και ως «πράξη απελπισίας». Συγκεντρώνουμε ήδη μεγάλα ποσά μέσω των περιοδειών, τόνισε ο Moz που είναι κολλημένος με τον παλιό τρόπο κυκλοφορίας μουσικής. Εταιρεία, κλασικό single - προπομπός, άλμπουμ, περιοδεία. Οι κακές γλώσσες λένε ότι ένας από τους λόγους που ο Morrissey δεν είναι ανοιχτός σε καινούριες προκλήσεις στην καριέρα του είναι η τεμπελιά του. Ο Ken Friedman, manager των Smiths για μικρό χρονικό διάστημα, χαρακτήρισε στη βιογραφία του συγκροτήματος από τον Tony Fletcher “A Light that Never Goes Out: The Enduring Saga of The Smiths” τον Moz ως τεμπέλη που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα.
Όποια κι αν είναι η αλήθεια, πάντως, το κακό είναι ότι οι χιλιάδες οπαδοί του χάνουν την ευκαιρία να ακούσουν νέο υλικό του καλλιτέχνη (ο ίδιος ισχυρίζεται ότι έχει ήδη δύο άλμπουμ έτοιμα). Ας αρκεστούμε προς το παρόν στη συναυλιακή του δραστηριότητα κι ας ευχηθούμε να βρεθεί ιδιοκτήτης εταιρείας με ατσάλινα νεύρα και γερό στομάχι για να αντιμετωπίσει τον πιο ιδιόρρυθμο, ίσως, recording artist των ημερών μας.
