Ίσως το πρώτο Σαββακύριακο που όλοι στην Αθήνα αρχίσαμε να κατεβάζουμε τα χειμωνιάτικα, είχαμε την ευκαιρία για ένα μικρό διάλειμμα καλοκαιριού στο Piraeus 117 Academy. Ένα υπέροχος συναυλιακός χώρος που μπορεί να φιλοξενήσει μεγάλες μπάντες και είναι εξαιρετικά φιλικός για τον ακροατή.
Ο χώρος άρχισε από νωρίς να γεμίζει και όταν βρέθηκα μέσα ήδη είχαν ξεκινήσει οι Έλληνες Social End Products. Έχοντας ήδη στο δυναμικό τους ένα EP με τον τίτλο Ego Trip, καθώς και το πρώτο τους LP Nutre Tu Cabeza, αμφότερα από την Radar Eye Records, ζέσταναν το κοινό του Academy με τους acid rock ήχους τους και τα ελληνόφωνα κομμάτια τους που είχαν πολύ έντονα στοιχεία από τις δεκαετίες του 60 & 70 και τα ελληνικά συγκροτήματα εκείνης της εποχής (Aphrodite’s Child, Νοστράδαμος, Olympians). Το κοινό φάνηκε να ανταποκρίνεται θετικά στην παρουσία τους στη σκηνή, αλλά χωρίς κάποια έντονα σημάδια ενθουσιασμού μιας και οι ίδιοι δεν φάνηκαν να προσπαθούν ιδιαίτερα να επικοινώνησουν με τον κόσμο.
Μικρή ανάπαυλα μετά το τέλος των Social End Products και το Academy είναι πλέον γεμάτο όπου και αν κοίταζε κανείς. Είναι γνωστό ότι υπάρχει ιδιαίτερη συμπάθεια του ελληνικού κοινού για τους Καλιφορνέζους Allah-las, αλλά πιστεύω ότι αυτό το live ξεπέρασε κάθε προσδοκία των διοργανωτών μιας και την ίδια βραδιά υπήρχαν εξίσου πολύ καλά events στην Αθήνα.
Τα μέλη των Allah-las ανεβαίνουν στη σκηνή και το χειροκρότημα είναι έντονο, μια-δυο φράσεις (ό,τι είχαν προλάβει να μάθουν) στα ελληνικά από το κάθε μέλος και κατευθείαν η μουσική ξεκίνησε με εισαγωγή το Ferus Gallery. Ακολούθησαν τα Had it All και το Follow Υou Down από το Worship the Sun του 2014 για να έρθει με τη σειρά του το Busman’s Holiday από το ντεμπούτο των Allah-las του 2012. Μπορεί σε γενικές γραμμές ο ήχος τους να μην έχει κρεσέντα, να μην υπάρχουν σόλο κιθάρας, αλλά η αισθητική τους που έχει ξεφύγει από το κλισέ californian surfing, δίνει μια υπόκωφη δυναμική που μαγνητίζει τον κόσμο και κάνει τις μελωδίες τους να κολλάνε στο μυαλό σου σαν καλοκαιρινή άμμος στις τσέπες του παντελονιού.
Αφού η εισαγωγή τελείωσε, το συγκρότημα μίλησε για το νέο του δίσκο, ενημερώνοντάς μας πως θα μας παίξουν αρκετά κομμάτια από το Calico Review, κάτι που έκαναν. Τα Warmed Kippers, Strange Heat, Satisfied, Autumn Dawn, 200 South of La Brea, Famous Phone Figure, Roadside Memorial, Could be You γέμισαν το setlist δημιουργώντας ένα πολύ πιο μεστό ρεπερτόριο για τους Allah- las, που, όπως και ο κόσμος, φάνηκαν το απολαμβάνουν, καθώς λαμβαναν το χειροκρότημα μετά από κάθε κομμάτι. Κάπου εδώ τέλειωσε το νέο υλικό τους και αφού χάρισαν στο κόσμο ακόμα ένα κομμάτι από το Worship the Sun, το 501-415 και μια διασκευή του Calm Μe Down των Human Expression, γύρισαν πίσω στο κοντινό 2012 και τον φερώνυμο δίσκο τους και τα Sandy, Sacred Sands, Catalina, Seven Point Five, No Voodoo, Catamaran και Long Journey για να κλείσουν την συναυλία, που όμως δεν θα μπορούσε να τελειώσει έτσι απλά, αφού ο κόσμος περίμενε περισσότερη μουσική από τους Allah-Las.
Το encore δεν άργησε να έρθει αντίθετα με το τέλος του live που απότελεί μέχρι και σήμερα το μοναδικό που έχω φύγει πριν τα μεσάνυχτα. Τα μέλη των Allah-las βρέθηκαν ξανά επί σκηνής ανεφέροντας ότι το επόμενο κομμάτι το έχουν ετοιμάσει ειδικά για την αποψινή βραδιά, καθώς την προηγούμενη μέρα η μουσική έχασε ένας σπουδαίο άνθρωπο και καλλιτέχνη, τον Leonard Cohen. Χωρίς να χρειάζεται να πούνε κάτι παραπάνω πήραν τα όργανα στα χέρια τους και χάρισαν μια υπέροχη εκτέλεση του So Long Marianne από τον πρώτο δίσκο του L.C, Songs of Leonard Cohen (1967). Μετά από την συγκίνηση αυτού του κομματιού ο τραγουδιστής και ο drummer άλλαξαν θέσεις και χάρισαν στο κοινό το Tell Μe (What’s On Your Mind), με το οποίο έκλεισε η βραδιά της συναυλίας.
Κείμενο/ Φωτογραφίες: Παναγιώτης Μαλαφής
